پدر ...
پدرم رفت صدایش نکنید !
بگذارید که آرام بخوابد اینجا .
او پس از مدت ها درد اندوه و تلاش،
زحمت دلهره ی فرزندان ،
اولین بار چنین آرام است ،
بگذارید که آرام بخوابد اینجا
پدرم رفت ...
ببیند دیگر بی پناه و پشتم ،
وقت اندوه کسی نیست که هر لحظه به یادم باشد .
پروردگارا تو رئوف و مهربانی ،
نعمت های خویش را صمیمانه می بخشی
و حکیمانه باز می ستانی
پس کریمانه صبر و شکیبایی عطا فرما
تا اندوه نبودنشان را بر تن جان هموار سازیم
نظرات شما عزیزان:
[ چهار شنبه 17 دی 1393برچسب:پدر و مادر + کاوشگر روز, ] [ 9:33 ] [ رضا ملک زاده ]
[ ]